Het verhaal van Gor Khatchikyan
Dit is Gor. Wie kent hem niet? Hij is arts op de spoedeisende hulp in het Antoniusziekenhuis in Nieuwegein. Bijna dagelijks vertelt hij op tv hoe dat hem in deze Coronatijd vergaat. De ene keer in het programma Frontberichten en de andere keer in Op 1. Gor maakt indruk door zijn passie voor mensen en zijn vrijmoedige getuigenis. Wat is het verhaal van deze inspirerende man?
Een brede, geruststellende lach als die van Gor Khatchikyan zou een premier van Nederland niet misstaan. Misschien wordt hij die premier zelf wel, want in 2012 won hij glansrijk de VPRO-talentenjacht Premier Gezocht. Vooralsnog werkt Gor, geboren in Armenië, als arts op de spoedeisende hulp. Hij was in Nunspeet geen onbekende meer, omdat hij regelmatig sprak bij WonderWorship in de SIonskerk.
Generaal pardon
Hectiek en onvoorspelbaarheid, dáár houdt hij van. Zijn actieve leven in Nederland heeft hij te danken aan het generaal pardon van 2007. Een maatregel van het kabinet Balkenende IV waardoor duizenden asielzoekers alsnog een verblijfsvergunning kregen. Toen hij twaalf jaar oud was, kwam Gor als vluchteling in Nederland terecht. Hij bracht zijn tienerjaren door op Texel, waar hij een baptistengemeente bezocht en tot geloof kwam. Gor studeerde geneeskunde aan de Universiteit van Amsterdam en werd officieel Nederlander door het generaal pardon.
“Dat pardon betekende voor mij het verschil tussen leven en dood. Ik herinner me nog dat onze advocaat mijn moeder belde. Nadat hij vertelde dat we onder het generaal pardon zouden vallen, belde mijn moeder mij op – ik was op een bruiloft. Na het gesprek ging ik naar het toilet, waar ik helemaal overweldigd een half uur heb zitten janken. Mijn leven flitste aan mij voorbij, en opeens zag ik alle mogelijkheden voor me.
Het generaal pardon leerde me veel over Gods genade. Ik had er alles aan gedaan om te bewijzen dat ik het Nederlands staatsburgerschap waard was, ik was cum laude afgestudeerd en probeerde zo goed mogelijk te integreren. Maar andere vluchtelingen die veel minder hun best deden, kregen óók een verblijfsvergunning. Zo werkt Gods genade dus.”
Slapeloze nachten
“Voordat ik in 2007 een verblijfsvergunning kreeg, wilde mevrouw Verdonk me uitzetten naar Armenië. Wat ik tegen haar zou zeggen als ik haar nu zou ontmoeten? Ik weet dat ze in die tijd veel ellende over zich heen kreeg en daardoor erg is verhard, dus ik zou met name luisteren naar haar kant van het verhaal.
Toch zou ik haar ook vertellen over de gevolgen van haar beleid voor mij, om het een gezicht te geven. Ze schafte onze BAG-documenten af, waardoor ik mij op stages niet kon legitimeren; zonder burgerservicenummer kun je in Nederland niets beginnen. Ik kreeg geen studiefinanciering en ov-jaarkaart, dat was heel frustrerend. We kregen 44 euro per maand aan zakgeld, daar kun je niet van studeren. Zes jaar leefde ik in knagende onzekerheid… Daar heb ik nachten van wakker gelegen. Toch heeft die weerstand – veroorzaakt door haar beleid – me ook sterker en creatiever gemaakt, dus ik zou haar ook bedanken.
‘Het generaal pardon is het verschil tussen leven en dood’
Ik zou haast zeggen dat het generaal pardon voor mij het verschil is tussen leven en dood. De ChristenUnie heeft het generaal pardon mede mogelijk gemaakt, dus ik ben de partij heel dankbaar. Dankzij hun inzet en visie is mijn leven honderdtachtig graden gedraaid. Nadat ik het tv-programma Premier Gezocht won, kreeg ik mails van alle christelijke partijen. De mail van Arie Slob sprak me erg aan. Hij nodigde me uit voor een lunch in de Tweede Kamer en ik woonde een vergadering bij. Ik mocht spreken op het partijcongres, dat was echt fantastisch. Later heb ik nog een masterclass bij de ChristenUnie gevolgd op advies van Gert-Jan Segers.”
Premier?
“Ik houd van de acute situaties in mijn werk als arts bij de spoedeisende hulp. Je moet continú scherp zijn, want je kunt zomaar in een situatie belanden die voor een patiënt levensbedreigend is. Dat zegt iets over mij: ik heb zolang onder dreiging geleefd, dat ik het nu zelf opzoek. Stabiliteit en sleur vind ik verschrikkelijk.”
In 2015 publiceerde Gor zijn boek Gelukzoeker. Naast zijn werk als arts treedt hij regelmatig op als spreker. Hij was hoofdspreker tijdens Opwekking in 2017. “Veel mensen zien asielzoekers als gelukszoekers, maar in de praktijk ben ik een geluksbrenger. Ik heb als arts zelfs levens mogen redden. Ik ervaar het als een enorm voorrecht om te mogen bouwen aan dit land waar ik eerst niet welkom was. Met mijn boek Gelukzoeker wil ik mensen motiveren. De kernboodschap is uit mijn leven gegrepen: onder alle omstandigheden is er hoop, een uitweg, een kans. Als mensen mij een gelukzoeker noemen, prima; mijn grootste geluk heb ik hier in Nederland gevonden: God. Wat dat betreft was mijn vlucht uit Armenië het helemaal waard. Sinds ik een levende relatie met Jezus heb, is mijn inspiratie het levende Woord van een God die van mensen houdt. Mijn passie is om voor die mensen te zorgen.’
