Jan Boonen: "Ik voel me thuis bij de ChristenUnie"
Jan Boonen trekt de schuifdeur van een grote bus open. “Kijk, dit is de complete inventaris van een woning. Gekregen. Van de familie van iemand die overleden is. Daar kunnen we weer veel mensen mee helpen.” Hij neemt mij mee naar binnen. De kringloopwinkel van Gain in. Tussen de spullen die aan het begin staan van hun tweede leven, praten we verder over samen delen en recht doen: “Met mijn vrouw Bartha en een heleboel vrijwilligers run ik deze winkel...”
Jan werkte ooit bij de bank. Maar hij gooide het roer om. Hij ging aan de slag in de sloppenwijken van India. Nu zet hij zich vooral in voor Oekraïne. Samen met Bartha geniet hij intussen volop van kinderen en kleinkinderen. “Ik tel m’n zegeningen.”
“Het gaat in mijn geloof niet zozeer om woorden maar veel meer om daden. Daar geven we hier in de kringloopwinkel handen en voeten aan. Ik vind het belangrijk om er te zijn voor anderen. Een deel van de spullen hier gaat naar mensen die het echt heel hard nodig hebben, zoals de vluchtelingen. Daar kun je van alles van vinden, maar ze moeten het met veel minder doen dan wij. En er gaat veel naar Oost-Europa.”
Kort lontje
“Ik ben blij met mijn energie en gezondheid. Dat is niet vanzelfsprekend. In Nederland zijn we ondanks alles gezegend met een goede zorg. Dat besef je pas goed als je in landen komt waar het veel en veel beroerder is. Ik maak me zorgen over de verharding in onze samenleving. Partijen met enge ideeën hebben het hoogste woord. De verdraagzaamheid is zoek. Het lijkt wel of het lontje van mensen steeds korter wordt.”
Recht doen
Jan voelt even aan z’n baard. Hij kijkt peinzend voor zicht uit. “Er is best veel aan de hand in de samenleving. De ontevredenheid is groot. Ik haak niet af. Dat kun je niet maken. Er is zoveel om dankbaar voor te zijn. Rentmeesterschap en recht doen zijn voor mij belangrijke dingen. Daarom wil ik meedoen om er samen het beste van te maken. Dat zie ik als mijn taak.”
Vertrouwen
“Ik stem op de ChristenUnie. Met overtuiging. Ik heb wel eens een uitstapje gemaakt, maar kom altijd weer terug bij de ChristenUnie. Daar voel ik me thuis. Dat wil niet zeggen dat ik het met alles voor 100% eens ben, maar ik herken de drive om er te zijn voor anderen. Niet alleen voor de achterban, maar voor iedereen! Ik ken de mensen en ik en vertrouw ze. Dat is belangrijk. Ik laat het bestuur van Nunspeet met een gerust hart aan hen over.“
