Anja Mulder: "De ChristenUnie staat voor gelijke kansen"
Ergens in de Vlaanderenlaan in Nunspeet staat het huis van Anja en Eric. Het is op zaterdagmorgen stil in huis. De kinderen lopen rond op het voetbalveld. Er is nog even tijd voor een kop koffie. Eric heeft er net een rondje langs de Zandenplas opzitten. “Nog een half uur, toch?” Anja knikt. “Dan gaan wij ook naar het voetbalveld.” Maar eerst praten we aan de grote keukentafel over de manier waarop Anja naar mensen en de politiek kijkt.
Anja staat sinds kort voor de klas in Heerde. “Dat is machtig mooi. Ik heb hart voor m’n vak. En belangrijker: ik heb hart voor jongeren. Het is maar een klein baantje. En dat is maar goed ook, want ik heb er als beginner m’n handen aan vol.” Na een paar maanden weet ze het zeker: “Ik vind het leuk en ik word heel erg blij van echt contact met m’n leerlingen.” Nu gaat ze haar bevoegdheid halen. Het is een kunst om dat goed te integreren in het gezinsleven: “Ik kan een heleboel activiteiten stopzetten, maar m’n gezin ga ik natuurlijk niet afzeggen.”
Hartverscheurend
“In de ogen van God is ieder mens gelijk. Dat geloof ik oprecht. Maar de omstandigheden en kansen zijn niet voor ieder mens gelijk. Dat heb ik gezien in Afrika. Ik liep daar een marathon om kinderen te sponsoren. Aan de ene kant van het hek stonden kinderen met een sponsor en aan de andere kant kinderen zonder sponsor. Hartverscheurend! Ik kon daar niet mee uit de voeten. Hoe zit dat als God liefde is, dacht ik. De ontwikkelingswerkers leerden mij te kijken naar de kinderen die wel een sponsor hadden: ‘Wat jij nu moet doen is het verhaal vertellen, zodat de kinderen aan de andere kant van het hek ook hierheen kunnen komen.’ Ik weet dat God liefde is. Soms zie ik er iets van. En daar word ik heel blij van.
Ieder mens
Dicht bij huis zet Anja zich in voor de Voedselhulp Nunspeet: “Er zijn nogal wat mensen in een situatie beland waar ze zelf niet voor gekozen hebben. Dat gaat me aan het hart. Ik voel daar liefde voor. En ervaar het als mijn verantwoordelijkheid om daar iets aan te doen. Ik ben opgeleid om macro te denken. Maar ik kan de wereldproblemen niet aan. Dat hoeft ook niet. God kijkt naar ieder mens afzonderlijk. En zo probeer ik ook te kijken. Het leven van mensen speelt zich af achter de voordeur. Daar kan de politiek niet komen. Maar je kunt de samenleving wel zo inrichten dat het leven achter de voordeur iets plezieriger wordt. Ik vind het mooi als een politieke partij dat doet.”
Te makkelijk
“Ik knap niet af op de politiek, omdat ik ervoor kies om te vertrouwen op de goede bedoelingen van mensen die zich inzetten. Ik leef niet met een basisgevoel van wantrouwen. Dat maakt mijn bijdrage aan de samenleving een stuk makkelijker. We maken allemaal fouten. Nee, het is niet handig om een trouwfeestje te organiseren waar iedereen de coronamaatregelen aan z’n laars lapt, maar laat ik ook eens naar mezelf kijken. Ik ben dankbaar voor de stabiliteit en veiligheid in het land en het dorp waarin we wonen. Ik vind het te makkelijk om de boel de boel te laten. Ik heb nu geen tijd om iets in de politiek te doen, anders zou ik graag meedoen.”
Gefeliciteerd
“In de ChristenUnie zie ik terug hoe ik in het leven sta en wat ik belangrijk vind. De standpunten van de ChristenUnie zijn herkenbaar, maar niet uniek. Ook andere partijen hebben bijvoorbeeld aandacht voor de Voedselhulp Nunspeet. Daarin vinden we elkaar. Maar de bodem die eronder ligt is anders. Dat is voor mij uiteindelijk mijn geloof. En dat bepaalt hoe ik leef en wat ik doe. Die zorg voor mensen gaat bij de ChristenUnie samen met bijvoorbeeld de zorg voor het milieu en een eerlijke inkomensverdeling. De ChristenUnie staat voor gelijke kansen. Als iemand veel belasting moet betalen, zeg ik: gefeliciteerd! Want dan heb je ook veel gekregen. De mensen die bij de Voedselhulp aankloppen kunnen er alleen maar van dromen.”
