Frans van den Berg: "De ChristenUnie zoekt naar verbinding"
Frans van den Berg is alleen thuis. “Mijn vrouw is even de deur uit.” Hij doet z’n uiterste best om een goed gastheer te zijn. Daarvoor loopt hij een paar keer op en neer naar de keuken. En dan gaat hij zitten. In z’n praatstoel. “Vijf jaar geleden ben ik met pensioen gegaan. Ik heb 31 jaar gewerkt bij Scania. Daarvoor reisde ik ook regelmatig naar het buitenland.” Frans is van origine geen Nunspeter. “We zijn als gezin in 1986 in Nunspeet komen wonen, omdat ik in Zwolle ging werken. Langzaamaan ben ik me steeds meer Nunspeter gaan voelen. Dat is nu wel het geval.”
Frans van den Berg is alleen thuis. “Mijn vrouw is even de deur uit.” Hij doet z’n uiterste best om een goed gastheer te zijn. Daarvoor loopt hij een paar keer op en neer naar de keuken. En dan gaat hij zitten. In z’n praatstoel. “Vijf jaar geleden ben ik met pensioen gegaan. Ik heb 31 jaar gewerkt bij Scania. Daarvoor reisde ik ook regelmatig naar het buitenland.” Frans is van origine geen Nunspeter. “We zijn als gezin in 1986 in Nunspeet komen wonen, omdat ik in Zwolle ging werken. Langzaamaan ben ik me steeds meer Nunspeter gaan voelen. Dat is nu wel het geval.”
“Ik kijk als christen naar wat er in de wereld gebeurt. Met een open blik. Ik heb altijd veel gedaan in Oost-Europa. Toen dat begon spraken we nog over het IJzeren Gordijn. Nog steeds hebben we daar veel contacten, vooral in Hongarije. Die maatschappelijke inzet heb ik meegekregen van mijn vader. Hij was heel actief in de kerk en in de politiek. Jarenlang was hij wethouder voor de ARP. Ik heb van hem geleerd om m’n verantwoordelijkheid te nemen: niet alleen thuis je bijbel te lezen, maar als er dingen op je pad komen ook aan te pakken. Zelf ging mijn vader daar heel ver in. Hij zat in allerlei besturen. Zo ging dat in die tijd. Een paar mensen zaten overal in. Ik heb daarvan wel geleerd om één ding goed te doen. Mijn vader was heel vaak weg. En mijn moeder stond er dan alleen voor.”
CNS-bestuur
“Toen de kinderen naar de basisschool gingen, kwam de vraag of ik voorzitter wilde worden van het CNS-bestuur. Dat heb ik toen gedaan. Zeven jaar lang. Op de vraag of ik ook iets in de kerk wilde doen, heb ik toen afwijzend gereageerd: ‘Nee, ik doe één ding.’ Tegelijk heb ik de activiteiten in Oost-Europa aangehouden. Dat geeft je een bredere blik. Er is zoveel meer dan ons kleine wereldje in ons eigen dorp. Ik heb veel gereisd, ook met ons gezin. We hebben onder andere scholen geholpen in Oost-Europa. Pas toen het werk in het CNS-bestuur voorbij was, heb ik me beschikbaar gesteld voor kerkenwerk. Zo heb ik geprobeerd een balans te vinden tussen m’n verantwoordelijkheid in ons gezin, het werk en m’n inzet voor kerk en samenleving. Zonder de grote betrokkenheid en goede zorgen van mijn echtgenote was dit niet mogelijk geweest, ik ben haar dankbaar”.
Eilandje
“Er is me zo nu en dan ook wel gevraagd om iets te doen in de lokale politiek. Ik hou wel van politiek, maar ik moest een grens trekken. Het is heel mooi dat anderen actief zijn in de lokale politiek. En vooral dat er jonge mensen beschikbaar zijn. Ook nu weer. Ik sta daar helemaal achter. Ik steun ze. Ga er vooral mee door! Ik word er blij van dat er keer op keer weer mensen beschikbaar zijn. Er is veel onrust in de samenleving, maar ondertussen zijn er toch weer mensen die heel trouw hun ding doen in de lokale politiek. En ook in de landelijke politiek. Ik zie actieve jonge mensen op moeilijke posten. Ook bij de ChristenUnie. Ik heb veel respect voor wat ze doen. En we bidden voor hen. Dat ze het volhouden om op te komen voor hun principes. En ook dat ze de moed hebben om compromissen te sluiten. Dat wordt je niet altijd in dank afgenomen door de achterban, maar dat is wel nodig. Als je op je eigen eilandje blijft zitten kom je niet ver. Zoek de samenwerking waar het kan en zet je been recht als dat nodig is.”
Relativeren
“Ik maak me wel zorgen over wat er gebeurt in de wereld. Er is veel onrust. Ook in Europa. Kijk naar wat er gebeurt in Oekraïne. Dat heeft z’n weerslag op Nederland. De inflatie is hoog. Dat brengt veel mensen in de problemen. Ik probeer dat allemaal wel in een breder perspectief te plaatsen. Daarvoor lees ik veel. Ik zoek naar informatie die we in het Journaal niet horen. De dingen gaan heel snel. Maar in diezelfde snelheid gaat ook de verspreiding van het Evangelie. Daar wordt ik dan weer blij van. Nog steeds hebben we veel contacten met vrienden in Hongarije en ook familie in het buitenland. Het brengt m’n gedachten op een ander level. Dat relativeert kerkelijke en politieke discussies op lokaal niveau. Soms gaat dat nergens over. Ik hoop dat onze lokale politici zich bezighouden met het doen van recht. Niet alleen voor christelijke mensen, maar gemeentebreed. Niet voor Sinterklaas spelen, maar goede dingen doen vanwege een oprechte bewogenheid. Dat kun je lang volhouden als je tapt uit een goede bron – dat is de Bijbel. Zoek de samenwerking. En sluit je niet op in je eigen wereldje. Dan houd je het niet vol.”
Praktische politiek
“Mijn vader kon het vroeger met zijn werk in de lokale politiek goed vinden met de mensen van andere partijen, waaronder de PvdA. Ze keken op dezelfde manier naar de maatschappelijke structuur en de zorg voor zwakkeren in de samenleving. Mijn vader was een verbinder. Dat vind ik terug bij de ChristenUnie. Daar is dat bredere denken beter zichtbaar dan bij sommige andere partijen. Ik vind de profilering van de ChristenUnie duidelijk en principieel. Dat mis ik bij sommige andere partijen, die vooral de eigen kring bedienen. De ChristenUnie kijkt verder. De partij doet het landelijk goed. Er staan sterke mensen aan het roer. Ik zou best op een andere christelijke partij kunnen stemmen, maar de ChristenUnie spreekt mij op dit moment het meest aan. Je kunt wel sterk getuigend zijn, maar er moet ook gewoon praktische politiek bedreven worden. Daarin is het element van verbinding onmisbaar. Formuleer je doelen wat breder, zodat je ze samen met anderen kunt realiseren. De samenwerking met andere partijen en dan met name de christelijke partijen is juist nu erg belangrijk.”
