Marjolein Bastin
Torretjes, vogels, een levensechte boom en Vera de Muis. Één van deze kunstwerken, want dat zijn het, van Marjolein Bastin heb je vast wel eens in je handen gehad of van heel dichtbij bekeken. Zij het in de Libelle, waar ze wekelijks voor tekent, of omdat je een (klein)kind uit Vera de Muis hebt voorgelezen. Of misschien ben je net als ik een liefhebber en heb je de tijdelijke expositie in het Noord-Veluwes Museum bezocht! Gelukkig kan dat nog tot en met 17 maart, maar zoals het er nu naar uitziet neemt Nunspeet dan afscheid van Marjolein Bastin.
En dat zou ik enorm jammer vinden. Ik geniet altijd van de exposities die het museum heeft. Ik niet alleen trouwens. Vorig jaar heeft het museum een recordaantal bezoekers getrokken. Meer dan 25.000 mensen kwamen de Veluwse schilderkunst bewonderen in het museum. Een groot deel van die bezoekers bezocht de expositie van Marjolein Bastin. Ik was één van die bezoekers en toen ik daar rondliep, bleef één gedachte continu door mijn hoofd rondzingen: Wat zou het mooi zijn als deze tijdelijke expositie hier permament tentoongesteld zou worden. Het is een prachtige verzameling schilderijen die meer aandacht verdient dan een tijdelijke expositie.
We kunnen iets leren van onze buren
Wat dat betreft kunnen we iets leren van onze buren. In Harderwijk hebben ze Marius van Dokkum, in Hattem Anton Pieck. Wat zou het mooi zijn als Nunspeet een Marjolein Basin museum krijgt waardoor Nederland altijd kan blijven genieten van fraaie torretjes, vogels, bomen en Vera de Muis. Immers: iets wat succesvol is, is het waard om te behouden. Dat is niet alleen goed voor de Nunspeetse naamsbekendheid en economie. Het is goed voor iedereen! Marjolein krijgt de eer die ze verdient en Nunspeet heeft een mooie permamente expositie.
Ik wil dan ook het college oproepen zich in te spannen om deze kans te realiseren.
